Ola, son Guillermina Domínguez Touriño, a profesora de Historia de 2º de Bach. do IES San Clemente e máis a que traballa neste Obradoiro de Igualdade. O meu traballo no dito obradoiro, podería ter máis repercusión, pero iso depende de vos, alumnado e profesorado, de que o leades , o reflexionedes e incluso, se queredes , vos dirixades a min, pera propor , opinar ou analizar o que vos pareza.
En breve, imos ter o 25N, data , por desgraza, a ter en conta tódolos anos, dado que as mulleres, polo simple feito de selo, mulleres, temos un risco engadido e somos vituperadas, humilladas e no derradeiro caso, asasinadas....si si, desde o noso nacemento , xa estamos diferenzadas e temos unha carreira de cen metros…con vallas, con obstáculos, mentres que os varóns, polo feito de selo, tamén, teñen unha carreira de cen metros….lisa…..Corrixir esta desigualdade é un labor de toda persoa , non distinguindo xénero ningún….son discriminacións que non teñen ningún sentido, nin ciencia que os apoie….so son produto dun patriarcalismo e no caso do asasinato, dun machismo, enraizado na sociedade e alimentado por moitas institucións. Isto fixo, entre outras cousas, que nacera o Feminismo, un concepto, bastante vituperado, sobre todo por descoñecemento, aclaro….
O Feminismo
O feminismo é un movemento social e político que se inicia formalmente a finais do século XVIII -aínda que sen adoptar aínda esta denominación- e que supón tómaa de conciencia das mulleres como grupo ou colectivo humano, da opresión, dominación, e explotación de que foron e son obxecto por parte do colectivo de varóns no seo do patriarcado baixo as súas distintas fases históricas de modelo de produción, o cal móveas á acción para a liberación do seu sexo con todas as transformacións da sociedade que aquela requira.
O machismo é unha actitude de discriminación e desvalorización das mulleres, baseado na idea de superioridade do home. Derivada do latín macho ou masculus que significa varón e o sufijo ismo que é tendencia ou doutrina, o machismo é unha ideoloxía que se expresa con condutas e actitudes de prepotencia ou subestimación, e prácticas sociais que promueven a negación da muller como suxeito.Fuertemente influenciada pola cultura e a contorna social, a mentalidad machista fúndase en estereotipos e prejuicios que poñen ao home en condición de superioridade sobre a muller, pola cal séntese habilitado para exercer control e autoridade sobre ela.O machismo se reinventa para seguir vivo. Non só en actitudes, senón tamén na linguaxe. Xa poucos din iso de “muller tiña que ser”. Agora úsanse técnicas igual de misóxinas pero máis políticamente correctas como, por exemplo, non poñer a mulleres ao mando de nada e xa está. Por iso quizais oian falar de “neomachismo”. É o mesmo de sempre pero cun novo deseño.
Pero ante o argumentario feminista, reflexionado e colectivo, que profunda nas causas desa misoxinia e analízaas parte por parte, o machismo necesita salvar o pescozo intentando facer o mesmo. Agora que o feminismo volve estar en auxe, este neomachismo actívase ata en xente que antes non dera demasiados sinais de ser un home das cavernas. É normal que estean durmidos, todo sexa devandito, antes ninguén lles cuestionaba. Agora a cousa complícaselles, e sacan motivos e razóns de onde faga falta para contrarrestar o empoderamiento de todas aquelas que queren rebelarse contra un sistema que as oprime. E que as mata.
A medida que o término “feminista” vai perdendo a falsa percepción de que é o contrario de machismo, e que moitos xa saben que usalo como insulto só retrátaos a eles, apareceu non fai moito o término “hembrismo”.Agora significa algo como “movemento feminino que busca a supremacía da muller.A insistencia co uso de “hembrismo” é un intento desesperado de desprestigiar os movementos feministas que pelexan pola igualdade (esa que aínda non temos, recorden). Unha “hembrista” pode ser calquera muller feminista que, a ollos do seu interlocutor, loita pola igualdade dunha forma que a el, pois mira, incomódalle. É dicir, é un término completamente subjetivo que pode abarcarnos a calquera dependendo exclusivamente dos ollos do machista que teñamos diante. O término ten todo un argumentario detrás para xustificar a súa existencia. Un argumentario moi débil, iso si, desmontable en dous párrafos. Para que o hembrismo puidese existir realmente, terían que darse na nosa sociedade unhas causas materiais (que non hai) e un sistema que as apoiase (que tampouco), ademais de mecanismos que favorecesen as relacións de poder das mulleres sobre os homes (que outra vez tampouco).Sabemos que o machismo existe objetivamente porque se dan tanto as causas materiais como os mecanismos que favorecen as relacións de poder deles sobre as mulleres. Por poñer un exemplo: existe objetivamente a violencia económica sobre as mulleres, a violencia sexual, a violencia física e a violencia psicolóxica. Existen, ademais, mecanismos que favorecen estas violencias e, non só iso, senón que os parches que se poñen para evitar a sangría (miles de mulleres maltratadas, violadas, centos de asasinadas…) non serven de moito.
Hai pouco asasinaban a unha muller porque a policía non considerou que necesitase escolta. Isto non é un fallo humano. É só outra proba máis, de moitas, de que o sistema favorece, por exemplo, os feminicidios. A Policía e a Garda Civil que valoran o grado de risco non só non están formadas moitas veces, senón que carecen de perspectiva de xénero. Do mesmo xeito que moitas outras institucións que existen, supuestamente, para protexernos.
Estes parches que se lle poñen ao sistema para intentar contrarrestar a discriminación que el mesmo produce, non poden servir porque non se está atacando ao centro do sistema en si. O feito de que a clase política mire cara á outro lado, ademais de que o Goberno recorte nos orzamentos para a igualdade, é só outra proba máis de que o sistema non funciona para eliminar a desigualdade de xénero. Ou de que funciona perfectamente, pero para que todo siga igual.
Nesta conxuntura, que un home use a palabra “hembrista” para intentar desacreditar a unha muller feminista, é coma se chamásea “feminista” con ánimo de insultar, ou coma se chamásea “feminazi”. Un sinsentido. Como poder, pode chamala como queira, pero de aí a que teña lóxica nunha sociedade patriarcal onde o home segue cobrando máis, onde son eles quen ocupan a gran maioría dos espazos nos gobernos e cúpulas directivas, e onde 70 mulleres seguen sendo asasinadas cada ano… vai un treito.
O que si consegue unha persoa que usa este término é deixar claro que interese ten el en acabar coas desigualdades.
