• ?
  • Rexistro

Declaración dos Dereitos da muller e a cidadá. Olimpia de Gouges. 1791

Olympe de Gouges, 1789
Para ser decretados pola Asemblea Nacional nas súas ultimas sesións ou na próxima lexislatura.

PREÁMBULO

As nais, fillas, irmás, representantes da nación, piden que llas constitúa en Asemblea Nacional. Por considerar que a ignorancia, o esquecemento ou o desprezo dos dereitos da muller son as únicas causas dos males públicos e da corrupción de 105 gobernos, resolveron expor nunha declaración solemne, os dereitos naturais, inalienables e sagrados da muller a fin de que esta declaración, constantemente presente para todos os membros do corpo social recórdelles sen cesar os seus dereitos e os seus deberes, a fin de que os actos do poder das mulleres e os do poder dos homes poidan ser, en todo instante, comparados co obxectivo de toda institución política e sexan máis respectados por ela, a fin de que as reclamacións das cidadás, fundadas a partir de agora en principios simples e indiscutibles, diríxanse sempre ao mantemento da Constitución, dos bos costumes e da felicidade de todos.

Muller, esperta; o rebato da razón faise ouvir en todo o universo; recoñece os teus dereitos. O potente imperio da natureza deixou de estar rodeado de prexuízos, fanatismo, superstición e mentiras. O facho da verdade disipou todas as nubes da necedad e a usurpación. O home escravo redobrou as súas forzas e necesitou apelar ás túas para romper as súas cadeas. Pero unha vez en liberdade, foi inxusto coa súa compañeira. ;Oh, mulleres! Mulleres! Cando deixaredes de estar cegas? Que vantaxes obtivestes da Revolución? Un desprezo máis marcado, un desdén máis visible… Que vos queda entón?, a convicción das inxustizas do home. A reclamación do voso patrimonio, fundado sobre os sabios decretos da natureza; que teriades vós que temer dunha tan nobre empresa, seica as boas palabras do lexislador das Vodas de Cannaán? Credes aos nosos lexisladores franceses, correctores desa moral longo tempo vixente, pero xa trasnoitada, cando nos repiten: mulleres, que hai de común entre nós e vós? Todo, teriades que responder. Se eles se obstinan, na súa debilidade, colocando esta inconsecuencia en contradición cos seus principios, oponde valerosamente a forza da razón ás súas vas pretensións de superioridade, unios baixo o estandarte da filosofía, despregade toda a enerxía do voso carácter, e veredes pronto a estes prepotentes, os nosos serviles adoradores arrastrándose aos vosos pés, pero orgullosos de compartir convosco os tesouros do Ser Supremo. Calquera sexan as barreiras que se vos opoñan, está no voso poder derrubalas, só tedes que querer.
http://www.nodo50.org/contrapublicidad/index.